15

Rose POV
-Myślisz, że jakoś to będzie?
-Ale co?
-No...,my.-uniosłam głowę z ramienia chłopaka i zobaczyłam te cholerne brązowe oczy wpatrujące się we mnie.
-Co to za niemądre pytanie? Oczywiście, że tak. Czemu o tym myślisz?-wzruszyłam ramionami-Wy dziewczyny.-schylił się, żeby pocałować mnie w czoło. Wtedy usłyszeliśmy dźwięk telefonu. Luke wyjął go z kieszeni bluzy.
Zmarszczył brwi gdy zobaczył kto dzwoni. "Patrick".
-Zaraz wracam.-wstał z ławki i odszedł kawałek. Odwrócił się upewniając, że jest wystarczająco daleko. Dlaczego? Czy tak bardzo nie chciał żebym słyszała?
Cały czas bacznie go obserwowałam. Cóż...nie wyglądało to na zwykłą rozmowę z kumplem.
Widocznie zdenerwowany wrócił do mnie, ale nie usiadł. Był jakby nieobecny, zamyślony.
-Coś się stało? - spytałam cicho. Nie wiedziałam jak zareaguje. Nie dostałam odpowiedzi, ten tylko zaczął przyglądać mi się z nieodgadnionym wyrazem twarzy. Był zły? Zmartwiony? Smutny? Sama nie wiem. Najlepiej miks tego.
-Luke, czy coś się stało?-wstałam i złapałam go za ramię. Nie trzeba być ekspertem żeby dostrzec, że jest spięty.
-Wracajmy.
- Co?
-To co słyszałaś! Nie mam ochoty już tu siedzieć!-odsunął się tym samym zwalając moją rękę.-Wracajmy.-warknął. O co chodzi, co takiego powiedział mu tamten przez telefon?-Przepraszam.-przeczesał palcami włosy.-Chodź, muszę wracać, a chcę cię jeszcze odprowadzić do domu.
-W porządku, możesz iść. Znam drogę. - wyminęłam go.
-O co ci chodzi?!
-Mi? O co kurwa tobie chodzi?! To nie ja wyżywam się na kimś bo ktoś mnie wkurzył!
-Przeprosiłem.-Ugh.
-Luke, albo mi powiesz o co chodzi, albo możesz sobie iść.
-Brak innych wyjść?
-Masz dwa możliwe.
-W takim razie...-wahał się. Widziałam to. Wahał się.-Nie mogę. Nie teraz.-odwrócił się na pięcie i prawie biegiem odszedł.  Stałam tam jak idiotka patrząc jak znika mi z oczu. O nie mój drogi, tak to my się nie będziemy bawić.

***

Zła wróciłam do domu. Która jest godzina?  Już po piętnastej. Hmm prócz ostatniego wydarzenia to mogę uznać te popołudnie za udane. Jezu nie pamiętam kiedy ostatni raz byłam na placu zabaw. 

Zamówię sobie pizzę i poczytam książkę. 

***

Powoli otworzyłam oczy. Przysnęłam? Nawet nie wiem kiedy odpłynęłam. Nigdy nie usnęłam czytając książkę.  Właśnie, gdzie książka? I czemu jestem przykryta kocem? I czemu słyszę dźwięk tostera z kuchni?
Rodzice? Nie, to niemożliwe , przecież mieli wrócić dopiero koło dwudziestej trzeciej. Odruchowo zerkłam na zegarek. Dwanaście po dziewiętnastej.
A więc kto?  Włamywacz?  Tak i robi se tosty...
Wstałam z kanapy i cicho zmierzałam w stronę kuchni. Będąc bliżej usłyszałam nucenie. Nucenie?
Kolejny krok i podłoga zaskrzypiała. Skucha! Nucenie ustało, a moje serce biło pare razy szybciej. Słyszałam kroki. Boże zaraz zemdleję.
W korytarzu pojawiła się dobrze znana mi sylwetka. Odetchnęłam z ulgą.
-To tylko ty baranie. Wystraszyłeś mnie.-wzruszył ramionami.
-Dzwoniłem, ale nie odbierałaś. Drzwi tarasowe były otwarte. Zamykasz je kiedyś?
-Zostawiłam gdzieś telefon.

-Tosta?-zapytał wchodząc za mną do kuchni.
-Nie, dzięki. Nie jestem głodna.-oparłam się pupą o blat.-Chcesz pogadać?
-Nie, a ty chcesz?
-Owszem. I dobrze wiesz o czym.
-Proszę daj spokój. - powiedział to tak szybko, że niemal nie zrozumiale.
- Nie dam. Jeśli chcesz być szczery...
-Jeśli chcę być szczery to powiem , ale nie teraz.
-A kiedy?! Kiedy jeszcze raz na mnie nawrzeszczysz bo ktoś?-zbliżyłam się i ujęłam jego twarz w dłonie tak, że stykaliśmy się czołami.
-Nie chciałem.-wyszeptał, a mi zrobiło się go żal kiedy zobaczyłam, że na prawdę żałuje.
-Wiem Luke, wiem.-wyglądał jakby walczył ze swoimi myślami.
-Dobrze...usiądź.

Mam wrażenie, że rozdziały są coraz bardziej nudniejsze :/ przepraszam Was strasznie za to, ale muszę pisać je sama. Moja współpisarka (?), nie ma czasu przez szkołę i nie tyle co trudną, ale dziwną syt w domu.

Za wszystkie błędy również przepraszam

XX

14

Kilkanaście dni później.


LUKE POV
Cholera jest wpół do dziewiątej, a Rose jeszcze nie wychodzi. Zbliża się koniec roku szkolnego a ja muszę poprawić kilka ocen.
Dzwonię i dzwonię, ale nie odbiera. Możliwe, że ma wyciszony telefon.
Drzwi wejściowe są zamknięte dlatego pójdę zobaczyć tylne.

Przeszedłem nad wysokim płotem wcześniej przerzucając plecak. Szarpnąłem za klamkę. Ta na szczęście są otwarte. Hmm może zastanawiać fakt dlaczego ich nie zamknęli, przecież tu są złodzieje. Otóż nie. To chyba najspokojniejsza ulica w całym Los Angeles. Od kiedy tu żyję nie słyszałem o żadnym włamaniu.

Skierowałem się od razu do jej pokoju. Dosyć dobrze znam ten dom, gdyż ostatnio często  tu przesiaduję. Jej rodzice są spoko. To znaczy Pani Lisa. Sądzę, że Pan Henry nie bardzo za mną przepada. Zwłaszcza przez ostatnie wydarzenie...taaaa. Czasami lepiej trzymać język za zębami.

Zapukałem jednak nie dostałem w zamian żadnej odpowiedzi. Ostrożnie otworzyłem drzwi.
-Rose no błagam cię! Wstawaj, słyszysz.-odsłoniłem rolety przez co do pokoju wpadło oślepiające światło.
-Luke? Co się dzieje?-spytała przeciągając się.
-Co się dzieje? Zaspałaś to się dzieje.
-Która godzina?
-Za dwadzieścia.
-O nie!
-O tak. Rusz się. I tak będziemy spóźnieni. Zwłaszcza, że lecimy na pieszo.
Zakwinkała i rzuciła się na poduszkę.
-Tak mi się nie chce iść.
-Jest sprawdzian z biologii.
-Wiem...ale przecież zawsze go można poprawić, prawda?
-Mi nie idzie tak dobrze z biologią jak tobie.
-Proszę nie idźmy dzisiaj do szkoły.-złożyła ręce jak do modlitwy.-Proszę...
-Uhhh i co ja mam z tobą zrobić?
-Pozwolić nie iść?
Udałem, że się zastanawiam. W sumie to mi też się nie chce iść...
-Zgoda, ale pod jednym warunkiem.-usiadłem obok.
-Jakim?
-Musisz mnie pocałować.-spojrzała w moje oczy i powoli przybliżała twarz. Kiedy byliśmy pare centymetrów od siebie odsunęła się i energicznie wstała z łóżka. Moja mina na pewno wyrażała więcej niż tysiąc słów.
-Dobra, ale daj mi 20 minut na doprowadzenie się do ładu.
-Augh pospiesz się!-krzyknąłem gdy wbiegała do łazienki.

***

-Po co chciałaś tu przyjść?-wzrokiem błądziłem po przeróżnych okładkach książek.

-Muszę znaleźć jedną książkę. Pomożesz mi szukać?

-Chętnie tylko podaj może tytuł.

-Kinga "Doktor sen"

Zacząłem przeszukiwać półki.

-Nie sądziłem, że lubisz czytać.

-Widzisz jak wiele rzeczy jeszcze o mnie nie wiesz?-spojrzała się spod ukosa z zadziornym uśmiechem.-Mam.-wstała i odwróciła się w moją stronę. 

Zrobiłem krok w przód i teraz praktycznie stykałem się z jej ciałem.

-Luke jesteśmy w bibliotece.-wyszeptała i rozejrzała się dookoła.
-Wiem, no i co z tego?
-To, że to miejsce publiczne.
-Ojej. A pamiętasz może dlaczego teraz nie jesteśmy w szkole?-jej policzki przybrały koloru.
-Tak.
-To chyba coś mi wisisz nie sądzisz?-nie dałem jej czasu na odpowiedź. Przywarłem ustami do jej pełnych warg. Nie musiałem czekać długo na reakcję z jej strony. Całowałem czule i agresywnie. Może nawet zbyt agresywnie... Dziewczyna osunęła się do tyłu na regał, przez co spadło z niego kilka książek. Wszyscy spojrzeli w naszą stronę. No nie fajna sytuacja...
Natychmiast odskoczyliśmy od siebie i zaczęliśmy zbierać książki.
-Głupku zamierzam tu wrócić.
Próbowałem zachować powagę na prawdę, ale po prostu nie mogłem. Widok wkurzonej Rose, która wyglądała jak mała dziewczynka obrażona za to, że nie dostała cukierka, mnie rozwalał

W drodze powrotnej nie gadała ze mną, ale bardziej była zafascynowana książką niż fochem na mnie.
-Śmiej się, śmiej. Następnym razem pocałujesz drzewo.
-Ej!

Zaryzykuję ;) a może to Wy byście chcieli, żeby coś się wydarzyło? Hm? 

Jeśli macie jakieś pomysły to piszcie w komentarzach a może pojawią się w następnych rozdziałach ;)

XX