10

Zastanawiałam się gdzie jest Emily. Luke poszedł już jakieś dziesięć minut temu, a jej jeszcze nie ma. Hmm...może jest u swojego chłopaka...a no właśnie! Niech tylko wróci.

Po pokoju rozchodził się charakterystyczny odgłos. Mój brzuch domagał się jedzenia. Nie widzę w tym  nic dziwnego, wprawdzie od wczoraj nic nie jadłam.
-Rose otwórz mi.
Podniosłam się z łóżka i nie odrywając wzroku od ekranu ruszyłam do drzwi.
-Nie mogłaś sama sobie...u jedzonko!-na sem ten widok i zapach aż się uśmiechnęłam.
-Nie byłyśmy na śniadaniu i pomyślałam, że może jesteś głodna.
-Może? Dawaj to.-odebrałam,a właściwie to wyrwałam z jej rąk jedną tacę. Dzisiaj moim śniadaniem są trzy kromki chleba z masłem i serem, i do tego kompot z jeśli się nie mylę porzeczek.
Nie przepadam za tymi owocami ale jestem zbyt głodna żeby się tym przejmować.
-Pomału bo się zakrztusisz.
-Jestem głodna.
-Ja też ale bez przesady. Emm...mogę cię o coś spytać.
-No jasne.
-O co chodzi z Luke'iem? Wiesz mam na myśli dzisiejszy incydent.
-On...eee...on po prostu chciał pogadać.
-I dlatego nie chciałaś wyjść z kibla?
-Oj no, no dobra. Przyszedł przeprosić. Trochę się pokłóciliśmy na imprezie i tyle. Lepiej ty mów dlaczego nie powiedziałaś wcześniej mi o tym Joshu?
-A o Joshu?-złapała lekkiego buraka.-Jakoś nie było okazji. A tak w ogóle to jesteśmy razem od trzech dni i pomyślałam, że jest za wcześnie żeby komuś się chwalić.
-Żartujesz?! Jak się poznaliście?

***

-Super,że kajaki są dwuosobowe.-entuzjazm mojej przyjaciółki udzielał się aż zanadto. Ale w sumie to ją rozumiałam. Sama byłam podekscytowana.

-Dobra słuchać mnie! Będziemy płynąć odtąd do tamtej małej chatki. Jeśli się odwrócicie to widać ja stąd. Tam obok zostawimy kajaki i kilometrową ścieżką przez las pójdziemy do miejsca gdzie zrobimy ognisko. Najlepiej jak byście nie odłączali się od grupy. Jakieś pytania? Wspaniale. Sprawdźcie czy dobrze zapieliście swoje kamizelki i ruszamy.

Przy ruchach moim i Emi płynęłyśmy jako ostatnie i najgłośniejsze. Śmiałyśmy się prawie ze wszystkiego. Za każdym mocniejszym przechyleniem kajaka panikowałyśmy.

-Nie bardzo ogarniam te wiosła.

-Płyń i nie marudź.

-Cześć dziewczyny. 

-O hej Jai. Hej Lan.

-Hejka.

-Myślałam, że my jesteśmy ostatnie.-spojrzałam na rozbawioną przyjaciółkę.

-Zaraz będziecie. Możemy się ścigać.

-Nie miśku. Płyniemy spokojnie. Wiesz, że nie umiem pływać.-zaczęła protestować Lan. Prawdę mówiąc to ja też nie mam ochoty na wyścigi.

-Okey niech będzie, ale i tak trochę przyspieszamy. Narazie wam.

***

-Ej wiesz może gdzie jesteśmy?

-Nie bardzo ale na pewno się nie zgubiłyśmy.-próbowałam trochę uspokoić przyjaciółkę-Mieliśmy trzymać się w grupie a sami nas zostawili. Ale mi to opiekunowie...

-Poczekaj. Tam jest ta chatka. To okey. Ścieżki żadnej nie widzę.

-Tu jest. Chodź. Twój kochanek też będzie?

-Nie on ma teraz jakieś zawody czy coś. Tak jak twój kochanek.-powiedziała z naciskiem na dwa ostatnie słowa.

-On nie jest moim chłopakiem. My się tylko lubimy.

-Oj niech ci będzie. Słyszałaś to?!

-Co?

-Jestem pewna, że coś słyszałam.

-Na pewno ci się wydawało. Chodź.

-Ja się boję.

-To weź pod uwagę, że im szybciej będziemy szły tym szybciej zobaczymy cywilizację.-te słowa do niej przemówiły bo ledwo co mogłam ją dogonić.

***

Siedząc o zmroku przy ognisku jedna myśl nie dawała mi spokoju. Od przyjazdu tu ani razu nie widziałam Sarah. Wydawało mi się to nieuniknione a tu proszę. 

Jednak nie tylko to chodziło mi po głowie. Cały dzień myślałam o nim. Byłam ciekawa co robi, z kim i czy nic mu nie jest.  A najważniejsze czy też o mnie myśli.

Nie sprawdzałam

XX